Z trudem powstrzymałam się, żeby nie wbiec na scenę. Miałam ochotę tańczyć razem z nimi – gośćmi z Rumunii, Izraela czy odległych zakątków Rosji. Siedząc na widowni Centrum Promocji Kultury chciałam być jak najbliżej dziecięcej energii, otwartości, uśmiechu. Takiego, który bez trudu otwiera każde drzwi. Te do innej kultury, tradycji, religii. Bez lęku, a z ciekawością. …